Terugblik themamiddag samen werken aan inclusie (22-5)

Inclusie is een mindset 

Voor de tweede keer dit schooljaar organiseerde SPPOH een bijeenkomst over inclusie. Zeven scholen kwamen vertellen hoe ze met dit onderwerp bezig zijn. Rode draad: we moeten het samen doen en stapje voor stapje.

Nog één stap… zegt de een

Net als op de eerste themamiddag over dit onderwerp, op 14 februari, kwamen scholen uit de regio Haaglanden op 22 mei vertellen wat ze aan inclusie doen. Vele kleine en grote stappen worden namelijk nu al gezet.

Persoonlijk verhaal
Maria Wuffelé van Basisschool Leyenburg trapte de middag af met een inspirerend persoonlijk verhaal. Ze vertelde over hoe ze opgroeide in een gezin waar iedereen welkom was. “Het was bij ons thuis een zoete inval, waar iedereen uit de buurt een plekje op de bank kreeg. Van Arie, die dacht dat het water uit de kraan vergiftigd was, tot tante Marga met haar schelle stem en buurvrouw Leen die ruzie had met iedereen.”

Maria’s moeder behandelde iedereen als gelijkwaardig. “Zo voedde ze ons ook op. Ze vertelde dat we niets minder maar ook niets meer waren dan andere mensen. Onze bank was inclusief.”

Geheel naar de mode van die tijd besloot de moeder van Maria om zelf een vloerkleed te gaan knopen. “Iedereen hielp mee, wij ook. Wij noemden dat vloerkleed het kleed van de vrede. En als mensen gingen klagen, dan zei mijn moeder: ‘Als je wat te klagen hebt, dan ga je de trap maar soppen.’”

Inmiddels werkt Maria alweer vele jaren in het onderwijs, maar nog altijd draagt ze de lessen van haar moeder bij zich. Ze vergelijkt de bank van haar moeder met het onderwijs. “Net als bij ons thuis op de bank moet ieder kind in het onderwijs zichzelf kunnen zijn. Iedereen hoort erbij. Zo houden we Nederland bij elkaar.”

Verklaring van Salamanca
Daarna nam Eefje van der Klauw van SPPOH het woord. “Al in 1994 heeft Nederland de Verklaring van Salamanca ondertekend, waarin staat dat kinderen recht hebben op inclusief onderwijs. Vandaag kun je met elkaar in gesprek gaan over wat inclusie voor jou betekent. Daar hoef je niet morgen uit te zijn, maar het is wel belangrijk dat er stappen worden gezet.”

Verhalen van scholen
Vervolgens was het tijd om in groepjes uiteen te gaan en te luisteren naar de verhalen van de zeven scholen die iets vertellen over inclusie op hun eigen school. We lichten er hier drie uit:

Springbok Internationaal: ‘Als IB World School streven we ernaar om nieuwsgierige wereldburgers te zijn die samen bijdragen aan een inclusieve en veilige wereld.’
Vincent Wanschers van Springbok Internationaal: “Op onze school zitten veel kinderen met een migratieachtergrond.Veel van hen hebben een taalachterstand. Deze doelgroep is heel bepalend voor de manier waarop we inclusief willen zijn. Alleen taalonderwijs is niet genoeg, zo is onze overtuiging. Je moet deze leerlingen ook leren hoe ze zich moeten presenteren in onze Nederlandse maatschappij. Een paar jaar geleden zijn wij een IB World School geworden. Het idee van dit onderwijsprogramma is onder andere dat je een generatie opleidt die naar vrede streeft, goed zorgt voor de wereld, die kritisch leert denken en internationaal georiënteerd is. Sinds we een IB World School zijn, zie we een enorme groei van het zelfvertrouwen bij de leerlingen. Mooi voorbeeld: tijdens de ramadan woonde koning Willem-Alexander een iftar-maaltijd bij in de buurt. Leerlingen van onze school vertelden hem van alles en ze voelden zich daarin helemaal vrij. Dat was mooi om te zien.”

Het Startpunt: ‘Het leven draait om perspectief en hoe je  ervoor kiest om dingen te zien!’
Het Startpunt, ook een IB World School, wordt vertegenwoordigd door Marleen de Klein en Kenneth Mackay. Ze vertellen over een kleuter die moeite heeft om zijn impulsen te beheersen. Marleen: “Tien jaar geleden zouden we bij deze kleuter gezegd hebben: dit kunnen we niet aan, we gaan kijken naar speciaal onderwijs. Nu doen we er alles aan om hem bij ons op school te houden. Of dat gaat lukken, weten we niet. Het hangt van veel factoren af. Maar onze mindset is wel veranderd: we staan ervoor dat we het eerst gaan proberen.”

Jan Lighthartschool: ‘Het kind staat centraal!’
Ilham Bouchti: “Wat ons inclusief maakt is dat we veel leerlingen op onze school hebben die extra ondersteuning nodig hebben, maar die wel op onze school zijn gebleven. Om dat voor elkaar te krijgen, proberen we zoveel mogelijk expertise binnen de school zelf te zelf verzamelen. We focussen ons vanaf de peuterleeftijd op kinderen, we besteden veel aandacht aan nieuwkomersonderwijs en we hebben een brugfunctionaris aangesteld die een cruciale schakel is voor de communicatie met ouders. In plaats van een structuur met IB’ers werken we met een eigen schoolondersteuningsteam, waar verschillende onderwijsprofessionals deel van uitmaken. Al die zaken zijn erop gericht om het kind centraal te stellen. Onze mindset is inclusief en daar zijn we trots op.”